Η Νατάσα Θεοδωρίδου στο Big Fish || Νοέμβριος 2013

Συνέντευξη στη Ζωή Δημητρίου

Μια ηλιόλουστη Κυριακή του Οκτώβρη κατηφορίζω την Πειραιώς με προορισμό το «Κέντρο Αθηνών». Σε τέσσερις μέρες η Νατάσα Θεοδωρίδου έχει γενέθλια. Δεν θα τα γιορτάσει. Την επομένη των γενεθλίων της θα κάνει πρεμιέρα μαζί με τον Στέλιο Ρόκκο, τον Κώστα Μαρτάκη και τη Θωμαή Απέργη. Την περιμένω να μιλήσουμε για το «Σ' αγαπώ», τη νέα δισκογραφική δουλειά της που φέρει την υπογραφή του Αντώνη Βαρδή. Καταφθάνει με ένα μικροσκοπικό αυτοκινητάκι, φορώντας τζιν και σχεδόν άβαφη. Γήινη. Σαγηνευτική. Προσιτή. Έξυπνη. Οι λέξεις αυτές έρχονται στο μυαλό αυθόρμητα τα πρώτα πέντε λεπτά της γνωριμίας μας. Δεν ανταλλάσσουμε χειραψία. Με φιλάει. Γνωρίζει το μικρό μου όνομα εκ των προτέρων. Μοιάζει πιο εκθαμβωτική από κάθε εμφάνισή της στην πίστα με ακριβές τουαλέτες. Με αποκαλεί «μικρούλα». Όταν αντικρούω τον χαρακτηρισμό ομολογώντας την ηλικία μου, γελάει. «Εγώ είμαι 43 χρόνων και με Θεωρώ μικρή», λέει αποφασιστικά. Μια γυναίκα αναγνωρίσιμη, στο job description της οποίας εμπεριέχεται η άγραφη υποχρέωση να παραμείνει νέα και ωραία, ομολογεί ότι είναι 40+. «Η ηλικία είναι ένας απλός αριθμός. Θλίβομαι με εκείνους που λένε ψέματα για την ηλικία τους. Όχι, ας είμαι δίκαιη. Είναι δικαίωμά σου να κάνεις ό,τι θέλεις, αλλά κοροϊδεύεις τον εαυτό σου αν δηλώνεις μικρότερη» , λέει με εκείνη την τόσο χαρακτηριστική μπάσα φωνή. Είναι εξαιρετικά ευγενική χωρίς να χρησιμοποιεί πληθυντικούς μεγαλοπρεπείας.

Τι θα έλεγε η ίδια στη Νατάσα Θεοδωρίδου είκοσι χρόνια πριν; Αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω, θα άλλαζε κάτι; «Πριν από 20 χρόνια άλλαξε όλη η ζωή μου. Γέννησα την κόρη μου. Ήμουν ένα παιδί. Δεν ξέρω αν είσαι ποτέ έτοιμος να γίνεις πατέρας ή μητέρα. Αν είχα γεννηθεί για να γίνω μητέρα; Για το μοναδικό που ήμουν απόλυτα σίγουρη και τότε και τώρα είναι ότι γεννήθηκα για να τραγουδάω. Τη μητρότητα σ' την εμπνέει πάντα ένας άλλος άνθρωπος. Δεν έχει αξία να αλλάξω τίποτα. Τα περισσότερα λάθη τα έκανα τότε. Τίποτα δεν θα άλλαζα, αν με ρωτάς. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Μεγαλώνοντας προσθέτει εμπειρίες και γνώσεις, παίρνει μαθήματα ζωής, αλλά γεννιέται με τα βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του. Πάντως, 23 ετών δεν θα ήθελα να είμαι ξανά. Τα 33 ήταν μια ωραία περίοδος της ζωής μου. Ήμουν ήδη μητέρα δύο παιδιών. Η δουλειά μου έδινε δύναμη. Πιστεύω πολύ ότι η δουλειά κάποιου τον προσδιορίζει. Είχα ξεκινήσει το ταξίδι μου το 1997, ήδη έβλεπα ότι είμαι σε καλό δρόμο, είχα κάνει δύο γάμους και δύο παιδιά, ήμουν πιο σοφή», θυμάται και καταλήγει. «Πιστεύω ότι τα 40 είναι τα νέα 30». Όσο για το αύριο; «Δεν ξέρω τι να σου πω για το αύριο», αποφαίνεται. Τη ρωτάω αν έχει καλή σχέση με τον εαυτό της. Απαντά Θετικά. Το Θεωρεί κατάκτηση. «Δεν είναι εύκολη υπόθεση να ανοίξεις διάλογο με τον εαυτό σου. Δεν το έκανα παλιότερα, νεότερη, όταν ψαχνόμουν να βρω τον δρόμο μου. Είσαι εσωτερικά ήρεμος όταν τα έχεις βρει με σένα. Πιστεύω ακράδαντα ότι η δύναμη καθενός είναι το μυαλό. Εμείς ορίζουμε τη ζωή μας. Υπεύθυνοι για ό,τι μας συμβαίνει είτε καλό είτε κακό είμαστε εμείς. Δεν μεμψιμοιρώ. Δεν θα θεωρήσω φταίχτες τους γύρω μου για τα πράγματα που δεν κατάφερα να κάνω».

Η Νατάσα, η τραγουδίστρια που αποκαλούν με το μικρό όνομα εκείνες οι κοριτσοπαρέες που γιορτάζουν τους καημούς τους στα σπαραχτικά «αχ», ήρθε στην Αθήνα το 1996 «ψάχνοντας το όνειρο». «Δική μου πόλη τη Θεωρώ. Την αγαπώ. Η Αθήνα για όλους εμάς που κατεβήκαμε από τη Θεσσαλονίκη ήταν ο σωτήρας μας, ο προορισμός όπου θα έκανες το βήμα παραπέρα. Μου άνοιξε πόρτες αυτή η πόλη. Βρήκα ανθρώπους που τους έκανα φίλους, έστησα σπιτικό, έπρεπε να απογαλακτιστώ. Τώρα ξέρω ότι εδώ Θα είναι η υπόλοιπη ζωή μου. Είπα στον εαυτό μου "εδώ θα εξελιχθείς, να περάσεις καλά, μην είσαι με ένα μόνιμο αχ". Δεν με αφορά το παρελθόν. Δεν Θα σταθεί εμπόδιο μου». Έστησε ένα σπιτικό. Ισχύει. Γιατί, όμως, δεν έχει έναν σύντροφο στο πλευρό της; «Έχω δύο στα δύο διαζύγια. Κάτι λέει αυτό. Αποδεδειγμένα κάνω γάμους που καταλήγουν σε διαζύγιο», απαντά γελώντας. Νιώθει άραγε τυχερή; «Είμαι πολύ τυχερή. Όταν κατέβηκα από τη Θεσσαλονίκη, έμεινα με τη Θεία Κυριακή. Αυτή μεγάλωσε και τη Νατάσα και τη Χριστιάνα και την Ανδριάνα». Η Χριστιάνα και η Αντριάνα είναι οι δύο κόρες της, τα πιο σημαντικά άτομα στη ζωή της. Η μεγάλη είναι 19 ετών και σπουδάζει στο Πολιτικό της Νομικής στην Κομοτηνή. Δανείζεται τα ρούχα της μαμάς της. «Θέλω να προστατεύω τα παιδιά μου από την έκθεση. Ποτέ δεν είπαν "είμαι η κόρη της Θεοδωρίδου"», λέει και προσθέτει ότι σέβεται τις επιθυμίες των παιδιών της να μείνουν στο παρασκήνιο, μακριά από κάθε έκθεση. Δεν τους δίνει συμβουλές για τον τρόπο ζωής τους. Τους λέει τη γνώμη της. Εκείνη μεγάλωσε σε ένα σπίτι όπου οι γονείς της δεν μπορούν να ζήσουν ο ένας χωρίς τον άλλο. Πλέον, αναγνωρίζει τον χαρακτήρα ενός άντρα σχεδόν με τη χειραψία. «Βαριέμαι τα πολλά-πολλά», θα πει. Τι ψάχνει; «Κάποιον να με προσέχει σαν τα μάτια του. Θέλω να είμαι η αρχή και το τέλος του. Να ξυπνά και να κοιμάται με το όνομά μου στα χείλη του. Αν με αγαπήσει κάποιος πραγματικά, μπορώ να τον κάνω βασιλιά. Είμαι παλιάς κοπής. Δεν εννοώ ότι Θα κάτσω σπίτι να με ζήσει κάποιος. Ο μπαμπάς μου με μεγάλωσε λέγοντας μου "αν δεν έχεις χρήματα, δεν θα βγαίνεις από το σπίτι". Θέλω να μου πει κάποιος "Ρε Νατάσα, εσένα έψαχνα όλη μου τη ζωή"». Της υπενθυμίζω πως έχει επιλέξει ένα επάγγελμα που την κάνει ευάλωτη στις κριτικές και στα αδιάκριτα βλέμματα. «Εγώ κάνω μια κανονική ζωή. Σε βλέπει ο κόσμος. Εισπράττει τον τρόπο που συμπεριφέρεσαι. Δεν με έχουν τοποθετήσει σε εκείνη την κατηγορία που σε βλέπουν πίσω από την κλειδαρότρυπα. Αν έχω βγει σε προσωπικές στιγμές μου στα περιοδικά και στην τηλεόραση, έχει γίνει άθελά μου. Ποτέ δεν ζήτησα να με ακολουθήσει κανένας σε αεροδρόμια και παραλίες. Αν κάποιος Θέλει να με κριτικάρει, ας το κάνει, ωστόσο οφείλει η κριτική του να αφορά στη δουλειά μου. Δεν αποδέχομαι τη γνώμη όλων. Δεν θέλω να με χαϊδεύουν, αλλά δεν ανέχομαι την ειρωνεία και την ασέβεια. Είμαι αξιοπρεπής και περήφανη γυναίκα. Με θλίβει κάποιος τυχαίος της τηλεόρασης που δεν με ξέρει, δεν γνωρίζει τι κρύβει η ψυχή μου να με κριτικάρει ειρωνικά. Ας το κάνει με κιμπάρικο τρόπο. Αν αξιώνεις σεβασμό, το κάνεις με τη συμπεριφορά σου. Δεν θέλω να κάνει κάποιος πλάκα με το όνομα "Νατάσα Θεοδωρίδου". Ειλικρινά, δεν με αφορούν οι κακεντρέχειες. Δείχνει έλλειψη παιδείας. Παράπονα δεν έχω από τα Μέσα, ούτε αντιπάθειες. Λίγες, ελάχιστες φορές έχω νευριάσει».

Η γυναίκα που έχω απέναντί μου, αυτή που ανάβει ένα κερί για να δημιουργήσει μια ζεστή ατμόσφαιρα στο νέο καμαρίνι της με την ταπετσαρία που διάλεξε για να ταξιδεύει νοητά στη Νέα Υόρκη (το αγαπημένο ταξίδι της), που ποτέ δεν κοιτά το ρολόι της ώστε να με αναγκάσει να επισπεύσω τις ερωτήσεις, είναι μια γυναίκα που αγαπούν οι υπόλοιπες. Αυτό δεν είναι κάτι που κατορθώνει εύκολα μια όμορφη και επιτυχημένη γυναίκα. «Το κοινό μου είναι γυναικείο. Θα ήθελα να πω ότι το 80%ο του κοινού είναι γυναίκες, αλλά θα έλεγα ψέματα. Το 90%ο είναι γυναικοπαρέες. Όλες έχουν μια ιστορία αγάπης, όλες πόνεσαν», μου λέει. Τη διακόπτω. Γιατί να είναι ο έρωτας μόνο ένα δραματικό «αχ»; «Ε, πες μου εσύ τι άλλο μπορεί να είναι» , απαντά και για μερικά δευτερόλεπτα επικρατεί σιωπή. Μιλώντας για άντρες επαναλαμβάνει τη λέξη «ευκολόπιστοι». «Μακάρι να ήταν όλοι ευκολόπιστοι άνθρωποι. Μην κάνεις το λάθος να το εκλάβεις ως αφέλεια. Σε ουτοπίες δεν πιστεύω, δεν θα αλλάξεις κανέναν όσο κι αν τον αγαπάς. Καχύποπτα, όμως, δεν θέλω να είμαι. Θα καταλήξω να ταλαιπωρώ τον εαυτό μου. Δεν θέλω να σκέφτομαι ότι κάποιος με πλησιάζει επειδή είμαι η Νατάσα Θεοδωρίδου και όχι απλά η Αναστασία». Η Νατάσα ξέρει ότι είμαι εκεί για να μιλήσουμε για τη ζωή της. «Η ζωή μου είναι η πίστα», λέει. Τίμια απάντηση. «Αν θέλεις να μάθεις τη ζωή μου, άκου τα τραγούδια μου», προσθέτει. Χαμογελάει πλατιά όταν την αποκαλείς λαϊκή τραγουδίστρια. Σε ξαφνιάζει όμως όταν προσθέτει «μακάρι να έβγαινα στην πίστα με το τζιν και το Τ -shirt, αυτά φοράω από το πρωί ως το βράδυ. Περιποιημένη θα κατέβω να πάρω γάλα στο σούπερ μάρκετ. Η περιποίηση για μένα είναι συνώνυμο με την καθαριότητα. Θεωρούν ότι έχουμε αυλή γύρω μας, με μακιγιέζ και κομμωτές επειδή είμαστε ματαιόδοξες. Με τον Γιώργο Σεγρεδάκη και τον Βασίλη Μπουλούμπαση συνεργάζομαι τα τελευταία 15 χρόνια. Εγώ το μόνο που θέλω είναι να τραγουδάω. Κάνω μια δουλειά που είναι ομαδικό άθλημα. Πρέπει να ακούσω τους επαγγελματίες που ξέρουν να με χτενίσουν, να με ντύσουν, να με βάφουν, να με σκηνοθετήσουν, να με φωτίσουν. Δεν με γλείφουν λέγοντας μου πόσο όμορφη είμαι. Δεν θέλω να βγω όμορφη, θέλω να παρουσιάσω κάτι ωραίο στον κόσμο που θα έρθει να με δει. Έχω μάθει να υπολογίζω τη γνώμη των άλλων. Έχω δει πολλούς ξερόλες στη δουλειά. Φαιδρούς ανθρώπους».

'Έχοντας δουλέψει στα μπουζούκια σχεδόν 20 χρόνια, πώς απέφυγε τον κίνδυνο να χαρακτηριστεί «δεύτερη», πώς δεν έπεσε στην παγίδα του προκλητικά σέξι στα  Jπρώτα της βήματα; «Μου αρέσουν τα μπουζούκια. Όταν δεν δουλεύω, πάλι στα μπουζούκια βγαίνω. Δεν συναντώ μόνο άφωνα και ατάλαντα κορίτσια. Χαίρομαι να βλέπω ωραίες γυναίκες και καλές τραγουδίστριες. Πολλές φορές, όμως, θέλω να τις ρωτήσω -φοβάμαι όμως μην παρεξηγηθώ - γιατί βγαίνουν
γυμνές στην πίστα. Ακόμα και τα μεγάλα ονόματα. Δεν το θεωρώ προκλητικό. Αντιαισθητικό μάλλον. Αν ήμουν άντρας, θα θεωρούσα σέξι μια γυναίκα με χιούμορ και ας ντυνόταν σαν παπαδιά. Αν έχεις πόδια δυο μέτρα να τα δείξεις, αλλά μπορείς και με κλασάτο ντύσιμο να κάνεις το ίδιο». Η Νατάσα ακούει πάντα τι θα πει ο μαέστρος της, ο Θανάσης Βήχος, όπως και ο παραγωγός της, ο Γιάννης Δουλάμης. Δεν επαίρεται. Δεν διστάζει λεπτό να σου πει όμως ότι δεν πέρασε ποτέ από οντισιόν για να πάρει μια δουλειά. «Δεν θεώρησα ποτέ ότι κάποιος πρέπει να με δοκιμάσει. Δεν προκάλεσα όμως τίποτα. Το μόνο που έκανα στα 17 χρόνια καριέρας ήταν να προκαλέσω τον δίσκο με τον Αντώνη Βαρδή. Πρώτη φορά στη ζωή μου ζήτησα από έναν συνθέτη να μου γράφει τραγούδια. Υπήρξα ευλογημένη από τον πρώτο μου δίσκο. Δεν έψαξα ποτέ κάποιον να με κάνει διάσημη. Στη Θεσσαλονίκη ήταν όλα ερασιτεχνικά. Τραγουδούσαμε για την παρέα μας, κάναμε χαβαλέ. Όταν έφτασε η σωστή στιγμή, τυχαία με είδαν στις "Χάντρες" και έτσι η δική μου ζωή αφέθηκε στα χέρια κάποιου που πήρε μια απόφαση να κατέβω στην Αθήνα», εξιστορεί.

Απωθημένα λέει πως δεν έχει. Ούτε κόμπλεξ. Δεν ξέρει να μαγειρεύει, αλλά λέει ότι είναι νοικοκυρά. Δεν θέλει να επαναλάβει καμία στιγμή από παλιά. Ούτε τις «Χάντρες «Δεν ξέρω αν θα ήταν το ίδιο τώρα», επισημαίνει. Φέτος, δεν θα γιορτάσει τα γενέθλιά της. «Δεν κάνω πάρτι. Εδώ και χρόνια δεν τα γιορτάζω». Δεν την ενδιέφερε ποτέ τι κάνουν «οι άλλοι», ο ανταγωνισμός, πόσους δίσκους πούλησε ο τάδε, σιχαίνεται το κουτσομπολιό. Δεν μιμήθηκε ποτέ κανέναν. Το Θεωρεί έγκλημα. Μπορεί να κάθεται σπίτι όλη μέρα και να λύνει σταυρόλεξα. Διαλέγει καρδιακούς φίλους λέγοντας «μου κάνει». Την Ελένη Μενεγάκη την αγαπά για πολλούς λόγους αλλά κυρίως γιατί ποτέ δεν την εξέθεσε. Πιστεύει ότι οι άντρες έχουν έναν απλό τρόπο σκέψης που τους διευκολύνει τη ζωή. «Θα λύναμε όλα τα προβλήματά μας αν σκεφτόμασταν όπως εκείνοι», τονίζει. Έχει κάνει πολλές επανεκκινήσεις. Δεν ένιωσε ποτέ απόγνωση. Θεωρεί παρεξήγηση την ιστορία με το «Φως», το μαγαζί όπου δεν πετούσαν λουλούδια όταν εκείνη τραγουδούσε. «Δεν μπορεί να σε ορίσει μια τυχαία απόφαση», λέει σήμερα. Η συνεργασία που ξεχωρίζει είναι εκείνη με τη Μαρινέλλα, την οποία αποκαλεί φίλη της και φωτεινό παράδειγμα. «Ένας ζωντανός θρύλος είναι», λέει. Προτού την αποχαιρετίσω μου δείχνει το νέο της τατουάζ, γράφει «Dίnata». «Το πιστεύω ότι στη ζωή μας όλα είναι δυνατά, η ζωή είναι ωραία, το έκανα τατουάζ να το βλέπω», λέει. Τη ρώτησα γιατί άλλαξε χρώμα στα μαλλιά της. Τι απάντησε; Ένα λιτό, πλήρες νοήματος «Επειδή» .